Mottenkruid; een aardig toortsje.

Om de ladders gemakkelijk tegen de dakrand aan te kunnen zetten, hebben we aan de zuidkant van het huis een aantal vierkante meters met grind bedekt. Dat hoort een nette huisvrouw natuurlijk op zijn tijd aan te harken, zodat er zich geen ”onkruid” kan vestigen. En dat gaat mij uiteraard doorgaans  niet lukken.

Ten eerste heb ik meestal wel iets leukers te doen en ten tweede vestigen zich daar aparte plantjes, die ik de kans wil geven zich wat verder te ontwikkelen, voordat ik ze naar een ander geschikt plekje verhuis.

Eén van die planten is een heel aardig wild toortsje: het mottenkruid ofwel Verbascum blattaria. De naam “mottenkruid” zou afkomstig zijn van motten of kakkerlakken, die in de afgevallen bloemen zouden kruipen.

Ik zou eerder denken aan de witte bloemetjes, die wel wat van een vlinder / mot weghebben.

Het eerste jaar zie je alleen de rozetten, die meestal het jaar erna pas de bloeistengel omhoog laten schieten. 

Die kan zo'n 60 tot 120 cm hoog worden en vormt van juni tot augustus steeds prachtige bloempjes. 

Na de bloei blijft de plant interessant door de ronde, glanzende zaaddoosjes langs de stengel.

De plant schijnt vrij zeldzaam te zijn in Nederland en in Vlaanderen en Wallonië staat hij op de rode lijst.

Hij wil volle zon en droge, arme tot matig voedselrijke grond. Zanderige riviergronden bij voorbeeld. Maar ook tussen stoeptegels en in het grind.

En daar laat ik dit leuke toortsje gewoon staan.