Dit is de laatste aflevering van “Op
het eerste gezicht”, een project waarbij een aantal groenbloggers
geprobeerd hebben op eenzelfde dag van de maand steeds hetzelfde stuk
van hun tuin te fotograferen.
Begin januari van dit jaar begonnen,
trouw volgehouden en nu is de cirkel rond. Klik hier om alle
afleveringen onder elkaar te zien en te vergelijken.
Vergeleken met begin november valt op
dat het blad nu echt van de bomen is gevallen. De metasequoia op de
bovenste foto is kaal en op de onderste foto heeft de tamme kastanje
zijn blad neergeworpen, waardoor een uitgebreid bladertapijt is
ontstaan.
Kaal, dor, sneu en zielig staan de
planten erbij met hun al halfvergane bladresten.
Zoals bekend ruim ik vrijwel niets op,
waardoor de steeds verdergaande ineenstorting en het verval duidelijk
zichtbaar blijft. Tot genoegen van allerlei organismen onder het blad
en in holle stengeltjes en van vogels, die zaadjes kunnen oppikken.
Als je er oog voor hebt, kan je de
schoonheid ontdekken in het verval. Dat vraagt soms wellicht het
omzetten van een knop in je manier van kijken.
Als ik mijn buurvrouw, die van de
keurig aangeharkte, bladloze aarde tussen haar plantjes is, bezig
zie, dan weet ik, dat ik het haar nóóit zal kunnen duidelijk maken:
“kijk nu eens goed, hoe mooi die kleur van dat verdorde blad is in
het doorvallend licht....” Onze manier van kijken en onze
tuinopvatting verschilt gewoon te veel. En eerlijk is eerlijk:
tuinclubs bezoeken zelden tuinen tussen eind oktober en begin maart....
Het verval hoort erbij, hoort bij het
leven. Het oude wordt afgeworpen, terwijl de kiemen van het nieuwe
leven al weer aanwezig zijn ondergronds en als knopaanzetten op het
kale hout.
De cyclus gaat voort.
volgens mij ben je één van de weinigen die het volgehouden hebben. proficiat daarvoor.
BeantwoordenVerwijderen:-)
VerwijderenInderdaad proficiat. Ik ruim ook erg weinig op in de tuin, maar dat is ook ten dele luiheid/gebrek aan tijd .
BeantwoordenVerwijderen:-))
VerwijderenKnap...dat je dat zo vol gehouden hebt..12 keer een postje van hetzelfde stukje tin.
BeantwoordenVerwijderenHier wordt wel wat opgeruimd, maar ook steeds minder netjes als vroeger.Het is idd erg mooi eigenlijk, dat 'vervallen'
Jezelf minder eisen stellen wat betreft opruimen is wel zo relaxt, vind je niet Marian?
VerwijderenNaarmate de "op-het-eerste-gezicht" reeks vorderde ben ik de beelden uit jouw tuin meer en meer beginnen waarderen. En dat is voor een deel te wijten aan jouw fotografie en keuze van standpunt. Je weet uitstekend de subtiele kleurveranderingen weer te geven en te beschrijven. Eerst leek me dat tuinieren op veengrond een wat beperkte bedoening, maar mijn idee is dank zij jou wel stevig aangepast! Je toonde in het afgelopen jaar de rijkdom van soorten die je er kan toepassen, en de beelden doorheen de seizoenen waren een revelatie! Wel bedankt om het vol te houden!
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te horen dat je de serie hebt gewaardeerd.
VerwijderenMerci voor je complimenten!
Erg leuk dat je dat fotomoment volgehouden hebt. Ik hou wel van dat verval in de tuin, dat gladharken past niet bij mijn stijl van tuinieren, bovendien beschermt het de planten. Alleen het gras wordt min of meer ontdaan van bladeren, die hark ik dan de border in, gemakkelijk toch. Alleen bij het vorderen van de winter ga ik altijd wel denken: "Hoe krijg ik dat weer goed in het voorjaar". Maar tot nu toe wijst dat zichzelf, en dat zal altijd wel zo blijven.
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Janneke
Dat gevoel van "hoe komt dat weer goed in het voorjaar" ken ik ook: maar het lost zichzelf meestal - met een beetje hulp van mij - weer op; precies zoals bij jou.
VerwijderenWaaw, een volhouder! Het was erg leuk om te volgen; helaas heb ik het maar één keer gedaan, en was het dus zelfs geen reeks :-)
BeantwoordenVerwijderenJij doet weer andere leuke dingen op je blog ;-)
VerwijderenIk doe dat ook vaak met bepaalde planten in de duinen. Het is ontzettend leuk om een plant van het eerste sprietje tot aan het verrottingsproces te volgen. Bij mij in de tuin blijft ook alles staan en liggen. Het is een heerlijke voorbode van de lente om dan onder de verrotte bladeren en tussen verdorde stengels de eerste puntjes van de vroege bollen al weer te ontdekken. Het is alsof je dan langs de winter heen kijkt.
BeantwoordenVerwijderengroetjes Albertine
"Alsof je langs de winter heenkijkt": wat heb je dat mooi gezegd. Als je op deze manier met je tuin omgaat, zie je zo goed hoe het in de "echte" natuur toegaat.
VerwijderenMaar een bepaalde plant op de "slow" manier volgen is ook heel boeiend. Hartelijke groet, Zem.
Vond ik ook dichterlijk mooi "Alsof je langs de winter heen kijkt"!
VerwijderenEen echte volhouder. Ik heb het je niet nagedaan ;)
BeantwoordenVerwijderenMooi gedaan, Zem!
BeantwoordenVerwijderen