Dat gouden licht.

Deze zonnige dagen van eind september / begin oktober worden gekenmerkt door dat bijzondere, gouden licht. Het zonlicht valt wat lager in, vormt lange schaduwen, waardoor het contrast groter wordt. Met de diepblauwe hemel erboven is het buiten een visueel feest.

Hierboven zie je de doodgewone goudsbloem, de Calendula officinalis, die bij ons aan de zuidkant van het huis staat, om zo veel mogelijk van de zon te profiteren.

In hetzelfde zuidelijke tuintje staat ook de haast manshoge topimamboer, de Helianthus tuberosus, een knolvormende zonnebloemvariëteit, die alleen in gunstige omstandigheden tegen de herfst pas gaat bloeien. Deze zomer was natuurlijk ideaal voor deze plant, die eetbare knollen heeft, die je na de eerste nachtvorst kunt oogsten.

Ik heb de knollen in het voorjaar van een vriend gekregen, en ik lees dat de plant behoorlijk kan gaan woekeren. Ik hou hem wel in bedwang, en ben benieuwd naar de smaak van de knollen.

Eigenlijk heb ik in de rest van de tuin geen knalgeel en geen knalrood. Op een enkele dissident na, die ik tolereer als accent. Hoewel ik toch erg van deze vrolijke kleuren hou, in schilderijen bijvoorbeeld, vind ik ze te opdringerig. Maar aan de zuidkant mag het en daar geniet ik er ook van.