Maandelijks hetzelfde kleine stukje tuin gespot: januari.

Het hééft wat: elke maand eenzelfde stukje tuin aandachtig beschouwen door het zoveel mogelijk vanuit eenzelfde invalshoek te fotograferen. Ik kan er tóch geen afscheid van nemen. In plaats van een flink stuk tuin daarvoor te nemen, zoals de afgelopen twee jaar , lijkt het me aardig om een ongeveer een vierkante meter steeds van bovenaf te fotograferen. En om dit stukje daarnaast vanaf muizenperspectief te bekijken, waarbij de fotocamera vanaf de grond schuin omhoog gericht ditzelfde stukje in het vizier neemt.

Er groeien o.a. siergrasjes, mosjes, een nog heldergroene geranium, paarsachtig verkleurd zenegroen, een doveneteltje en een flinke rozet papaver.

Dit stukje tuin zal, zoals de rest van mijn tuin, nauwelijks worden aangeraakt, de bodem is er bedekt en vrijwel dagelijks kom ik er langs en kijk ik wat er gebeurt.

Dat is toch het meest spannende van het tuinieren: het hele jaar door kijken wat er allemaal in je tuin gebeurt op plekken die, eenmaal ingeplant, zichzelf verder mogen ontwikkelen.

Welke nooit vermoede zaden vinden hier een plek en hoe vindt zo'n plantengemeenschapje zijn evenwicht...

Het is duidelijk dat dit plekje zijn evenwicht grotendeels heeft gevonden.