Maandelijks hetzelfde kleine stukje tuin gespot: februari.

Het is deze winter een zeldzaamheid: sneeuw, vorst, ijskoude oostelijke wind. We hebben het in het Noorden van Nederland een kleine week gehad, en het koudst was het in Noord-Oost Groningen.

Hier in Zuid-Oost Friesland heeft slechts op zondagnacht een klein laagje sneeuw gelegen. Woensdag was het ijzig koud, maar donderdag en vrijdag nam de oostenwind wat af en werden we verwend met zonnig winterweer met de temperatuur nét iets boven het vriespunt overdag.

En als we de lange termijnverwachting mogen geloven, zien we veertien dagen vooruit geen spoor van de winter terug, sterker nog, de temperatuur gaat boven de 10 graden komen.

Reden temeer om de zeldzame winterse omstandigheden 2013 / 2014 van de afgelopen dagen toch op deze blog te vermelden.

Daarom heb ik het kleine stukje tuin, dat ik begin januari introduceerde, vanmorgen onder ijskoude condities gefotografeerd. Ik heb één dagje gesmokkeld.

Als je het stukje vergelijkt met de vorige opname, zie je de kilte in de samentrekkende blaadjes van de geranium linksboven.

Kleine ijskristalletjes vormen zich op de bladhaartjes van de papaver, die letterlijk geen krimp geeft en zich kranig weert. Hieronder deze papaver in het muisjesperspectief; ik heb de camera iets lager gehouden vgl. met de opname van een maand terug.

Maar wat kleumt de Aucuba japonica op de foto hieronder. Die blaadjes hadden écht niet meer gerekend op zo'n kou.

En de vijver, die zit ook even dicht.

Maar toch lijkt het erop, dat ik mijn deze week van de schrik gekochte – écht warme – winterjas, weer in de kast kan hangen.