Als ik door mijn tuin loop, denk ik vaak aan misschien wel het mooiste "tuingedicht", dat ik ken:
ergens moet het zijn
een soort verwilderde tuin
van oude stilte
een soort verwilderde tuin
van oude stilte
een boom voor het huis
zacht wazelt hij zijn verhaal
niemand begrijpt het
zacht wazelt hij zijn verhaal
niemand begrijpt het
het heeft geregend
de tuin dampt goede geuren
aarde die verlangt
de tuin dampt goede geuren
aarde die verlangt
J. C. van Schagen
Prachtig...en zeker in combinatie met je foto's...en die laatste zinnetjes over de regen...dat was hier vanochtend...
BeantwoordenVerwijderenErg toepasselijk. Terecht dat je daar aan denkt, en mooie foto's ook
BeantwoordenVerwijderenHet gedicht en je foto's sluiten naadloos op elkaar aan, Zem, heel mooi!
BeantwoordenVerwijderenMooi, zowel het gedicht als de foto's. Fijn dat je schoonheid in zo'n forse regenbui kan zien ;)
BeantwoordenVerwijderenHé, dat gedicht hangt al jaren in onze gang, in een mooie kader, eens cadeau gekregen, ik lees het dus bijna elke dag, en vind het nog altijd prachtig. Els
BeantwoordenVerwijderenIk kende het gedicht niet. Heel mooi. Bedankt daarvoor!
BeantwoordenVerwijderenmooi!
BeantwoordenVerwijderenEcht heel mooi omschreven Zem
BeantwoordenVerwijderenen met jou tuin dan "ben" je er ook :-)
Hele mooie foto's en vooral foto 1 en foto 4
vind ik prachtig. Die hebben een geweldige sfeer en uitstraling.
Hartelijke groetjes, Helma