De huid van de kardinaalshoed.

Tijdens mijn dagelijkse gang door de tuin vond ik onder de stam van een al enige jaren geleden ter ziele gegane kardinaalshoed (Euonymus europaeus) verregende flarden van de afgeworpen schors.

Prachtige velletjes, haast geschept papier, overblijfselen van de huid van dit boompje.

Met de littekens van wat dit boompje allemaal meemaakte. Gaten, aangroeisels, bobbeltjes.

Ik heb het opgeraapt, gedroogd onder een krant met wat boeken erop en het toen nog eens goed bekeken.

Merkwaardig zijn die "ingevatte" stengeltjes die verticaal in de schors liggen. Zijn dit de resten van de klimop, die tegen het stammetje omhoog kroop? Of zijn het de restanten van die merkwaardige vier, tegenover elkaar liggende, kurklijsten die de kardinaalshoed maakt op de wat oudere takken, waardoor die vierkant zijn. De Fransen noemen de kardinaalshoed daarom bois carré.

Ik ben weer naar buiten gegaan om de stam en takken van een flinke, levende kardinaalshoed te bekijken.

We zien duidelijk de vierkante, met kurklijsten afgewerkte takken. De jonge takjes zijn gewoon rond. Maar op de stam vind je er niet zoveel van terug.

Welk verhaal vertelt die oude, afgeworpen boomhuid?

Wie het leuk vindt een kardinaalshoed aan te planten, doet dit hoofdzakelijk voor de mooie vruchtjes, die wat lijken op de hoed van een kardinaal. 

De boom / struik kan wel vijf meter hoog worden, is niet kieskeurig met betrekking tot grondsoort of zon / schaduw. De wilde vorm zie je op veel plaatsen, maar er zijn ook cultivars.

Hier in de tuin wordt de boom elk voorjaar volledig kaalgevreten en ingekapseld door het rupsje van een motvlindertje en ziet er dan miserabel uit. Hij staat bij mij wat achteraf dus trek ik mij er niets van aan want in het najaar komen er weer massa's prachtige rode vruchtjes, die ook nog eens lang op de boom blijven.