Een das overwinterde onder ons huis. Deel 3 (laatste deel).

Het is bekend dat in de maand februari de jonge dassen worden geboren. Als onze das toch een vrouwtje zou zijn? En een stuk of drie jongen zou krijgen?

Van 18 tot 22 februari gaf de camera geen beelden van de das. Zouden er jongen zijn? Vanaf 23 februari weer een vrij regelmatig patroon: tussen middernacht en een uur of twee eruit, tussen 4 en 5 uur erin.

Eind februari was de das weer 3x 24 uur afwezig. Op bezoek in een naburige burcht? Dat laatste schijnt wel meer te gebeuren, wees een aantal jaren geleden een onderzoek met gezenderde dassen uit.

Om meer zekerheid te krijgen omtrent aanwezigheid en afwezigheid, zou een binnencamera in de kruipruimte onder de achterkamer, gericht op het slaaphol, zeer nuttig kunnen zijn. Aldus plaatsten we daar op 7 maart een Wifi-camera met accu. Daarvoor moest wel eerst een Wifi-versterker bij de achterkamer worden geplaatst om meldingen en een goed beeld op de smartphone te krijgen. Dat alles had wel wat voeten in de aarde, maar alles werkte perfect.

Wel bleek na een week dat we de camera onder de grond weer moesten verzetten om de gang van de das van en naar het gat van het slaaphol beter in beeld te krijgen.

Vanaf 14 maart hadden we op deze manier met vrijwel 100% zekerheid beelden van vertrek en binnenkomst van de das. Uiteraard ook nog ondersteund door de opnames van de Wildcamera buiten, die het gat onder de muur observeerde.

Op 17 en 18 maart bleek de das behoorlijk kreupel te lopen: een probleem met een achterpoot.

Reden om contact op te nemen met de expert van Das en Boom. Deze adviseerde om af te wachten, dassen zijn sterke dieren en herstellen doorgaans snel van niet te zwaar letsel. Vangen en naar de dierenarts brengen is uiteraard geen optie met zo’n wild dier.

We bespraken nog de mogelijkheid (vanaf 1 juli) van een one-way poort: de das kan er wel uit, maar niet meer in en zal op zoek moeten naar een alternatieve verblijfplaats. Goede ervaringen hadden ze ook met het neerleggen van een strook volière gaas van zo'n 1,5 meter lengte op de toegangsroute naar het gat. De dassen aldaar vonden het zo hinderlijk om daaroverheen te lopen, dat ze het opgaven.

De das ging elke dag weer beter lopen.

Vanaf 26 maart bleef het dier maar liefst 5 nachten weg. Het was nu vrijwel zeker dat de das geen jongen had – zou anders nooit zo lang bij het nest wegblijven. In de nacht van 4 april kwam hij ook niet terug. Dit gedrag opende perspectieven: de das had duidelijk een alternatief onderkomen, zouden we bij een volgende afwezigheid de toegang kunnen afsluiten? We brachten meneer handhaving op de hoogte.

In de nacht van 11 april zorgde de das voor een verrassing: hij was wel een uur lang bezig met het naar de ingang toe achterwaarts slepen van allerlei plantaardig materiaal.

Het bleken afgebeten bladstengels van een veldje alliums die een een meter of tien verder in de tuin stonden.

Hij had ze een trap op en weer een trap af gesleept. Trap op:

Hij(?) zou toch niet een leuke vriendin hebben ontmoet, haar verteld hebben van zijn schitterende dubbelgeïsoleerde souterrainwoning bij ons… Je wist maar nooit.

We besloten na de eerstvolgende afwezigheid de toegang af te sluiten.

In de nacht van donderdag op vrijdag 11 / 12 april ging hij uit, maar kwam niet terug.

Die vrijdag sloten we het hol af met een plaat en stenen ervoor. We volgden het advies op van Das en Boom en maakten een gaaspad van anderhalve meter in de route naar het hol.

We sprayden een stankje, waarvan we nog wisten, dat hij dat erg vervelend vond, tegen de afgesloten openingen en we wachtten de camerabeelden van die nacht vol spanning – en met een licht schuldgevoel – af.

Iets voor half zes in de vroege ochtend daarna kwam de das van de andere kant (meed het gaas!) en naderde met uitgestrekte hals voorzichtig de afgesloten opening. Hij rook de stank, trok de kop terug, ging langzaam achteruit en liep rustig weg.

In de weken erna heeft de buitencamera, en uiteraard de binnencamera, hem niet meer gespot. De das heeft dus door zijn gedrag aangetoond een alternatief onderkomen te hebben.

We berichtten meneer handhaving; hij vond het een mooie afloop en heeft de Provincie verder op de hoogte gesteld.

Ook onze bevriende ecoloog vond dat een mooi avontuur op een bevredigende manier ten einde was gekomen. Zijn voorspelling was uitgekomen.

Het is bekend, dat er in onze directe omgeving meer dassenburchten zijn. Eén in het bos hier vlak bij. Ook dichtbij is een grote wei, ideaal om wormen en emelten te zoeken. 

Onze dichtbegroeide, ecologische tuin is ideaal voor meer dieren dan we dachten.

Wij hebben het als een voorrecht beleefd, dat een wild dier onze plek heeft uitgekozen om een half jaar te verblijven. Ik heb heel veel plezier beleefd aan de observaties via de camera’s, er ook veel van geleerd.

Het was ook een beetje dubbel: leuk, spannend, tijdsintensief maar we beseften heel goed, dat er écht geen dassenburcht onder je huis kan gaan ontstaan.

De bemoeienis van de Provincie Fryslân was in deze zaak sterk ondersteunend vooral via meneer handhaving. Door het vertrek van de das hoefden geen lastige trajecten van ontheffing en dergelijke te worden doorlopen.

Het gat is inmiddels netjes afgewerkt door onze hovenier. Nu is het huis  rondom niet meer toegankelijk voor allerlei krakers en onderhuurders met vier pootjes en een staart met of zonder vieze luchtjes.

Om van het avontuur af te kicken gaf onze dochter ons: