Groene minibiotoopjes in huis: aquascaping.

Vormgeving met planten op kleine schaal is leuk voor mensen met géén of een kleine tuin, én voor hen die het gewoon niet kunnen laten.

Laatst besprak ik op deze blog het maken van kleine plantenminibiotoopjes in schalen en flessen. Een verslavende bezigheid.

Niet minder leuk is het vormgeven van kleine onderwaterbiotoopjes. Velen hebben vroeger een aquarium gehad. Ik ook. Maar ik wist niet dat in deze wereld ook nieuwe ontwikkelingen hebben plaatsgevonden.

Dat is de wereld van de z.g. nano-aquariums.

                                           

Dat zijn kleine ( vanaf zo'n 25 x 25 x 30cm) bakjes - zoals de mijne hierboven - met een uitgekiende en gebruiksvriendelijke techniek (filtertje en verlichting, ev. verwarming) waarin men een schitterend vormgegeven mini-onderwaterlandschapje gaat creëren. Dit noemt men aquascaping en dat kan natuurlijk ook op veel grotere schaal.

De laatste tien jaar is Aquascape een hele beweging geworden. Dé man op dit gebied is een Japanse fotograaf, Takashi Amano, die werkelijk adembebemende onderwaterlandschappen creëert. Hij let op de compositie van ondergrond, stenen en kienhout en zet daarbij betrekkelijk weinig soorten waterplanten. Zijn aquariums stralen op een Zen-achtige manier rust uit. De visjes, die hij toepast,  passen perfect in dit geheel.

In zijn bakken gebruikt hij als algenbestrijders dwerggarnaaltjes en sierslakjes.

Dwerggarnalen? Ik had er nog nooit van gehoord.

Hoe kwam ik hiermee in aanraking? Door mijn kleinzoon van zes, die ineens gegrepen werd door het fenomeen aquarium. Met zijn moeder, onze dochter, ging hij naar de dierenwinkel. Bij onze dochter werd toen ook een oude aquariumliefde geactiveerd en zo kwamen er daar twee aquaria.

Ikzelf heb de aanvechting om ook weer een bakje op te starten nog twee maanden tegen weten te houden. Maar, toen mijn dochter mij attent maakte op aquascape, zen-aquaria en Amano werd ik helemaal enthousiast.

Ik ben begonnen met twee betrekkelijk kleine bakken: 25 x 25 x 30 cm - bovenste twee foto's -  en 42 x 25 x 22,5 cm zie hieronder - , beiden bakjes met een perfecte techniek. 

Ik heb me uitvoerig ingelezen in de materie, want het opzetten van zo'n onderwaterwereldje is wel aan regels gebonden om kans van slagen te hebben.

Ik zocht online waterplantjes uit, die geen extreme eisen stelden qua lichtbehoefte en temperatuur. En na het inrichten moet je het aquarium zo'n 4 weken goed laten indraaien zonder levende diertjes. Veel goede tips zijn te krijgen via de forums op dit gebied op internet. In principe kost het onderhoud van een klein aquarium zo'n half uur per week: één derde water verversen en binnenruitjes poetsen.

Het kleinste aquarium draait nu twee maanden. Er zitten 10 “white pearl” garnaaltjes in - tweede foto hieronder - en twee appelslakjes, een tropisch slakje met wonderbaarlijk sierlijk dansende voelsprieten. 

Sommige visjes knabbelen graag daaraan, dus zulke slakjespesters moet je natuurlijk niet nemen. Het observeren van deze slakjes laat je steeds mee bewondering krijgen voor het fenomeen slak. Geregeld zit ik met de loupe naar deze beestjes te turen. En die garnaaltjes – de jongsten zijn niet groter dan een flinke mug – die ik eerst maar oninteressant vond, blijken ook grappige individu'tjes te zijn, die onderling een leuke interactie vertonen.

Ook hier heb ik mij beperkt tot één van de makkelijkste soorten. In het grotere bakje gaan daarom binnenkort rode vuurgarnaaltjes komen.

Er zijn tegenwoordig ook nieuwe soorten hele kleine visjes, variërend tussen de anderhalve tot 3 cm. Een goede keuze maken is hier moeilijker. Ik ben hierin wat terughoudend. Die kleintjes stellen toch wel zo hun eisen, het water moet soms net wat zuurder, of juist wat kalkrijker dan je hebt. Of ze gedijen toch écht met wat meer zwemruimte, en in een ander geval eten ze je jonge garnaaltjes op of ze pesten je slakjes. Tja, zo valt er veel uit te zoeken op de lange winteravonden...

Maar wat een genoegen om geregeld even in de makkelijke stoel bij het aquarium neer te strijken om in het groene miniwereldje te turen. Ik zit zowaar eens langer gewoon rustig op een stoel!

En wat een feest voor kinderen, én leerzaam, om samen met vader of moeder samen zo'n bakje te onderhouden.